به نام شب زنده داران عشق
دل را دوست دارم چون عاشقی رابه من آموخت
عاشقی را دوست دارم چون تورا با من آشنا کرد
وتورا دوست دارم بی آنکه بدانم چرا؟
نمی دانم به کدام باغچه بروم که باغبانش آب محبت را صبح به صبح
روی شاخ وبرگ شکسته ام بریزد.دلم می خواهد چون کبوتر عشق
برروی ساحل دریا پرواز برآورم تابه ساحل عشق برسم
درآنجا تورا بینم وتو با نگاهی با محبت
از کنار خون مهر گذشتی 
خواستم فریاد برآورم وبگویم
محبوبم به نزد من بازگرد ولی مهر سکوت برلبانم
نقش بست و چشمانم اشک راباسکوت معاوضه کرد.
باز بهار آمد ودل تنگ شد
اشک من وناله هماهنگ شد
این نه بهار است غمخانه است
دشمن گل قاتل پروانه است
این چه بهار است که پر آتش است
شبنم آن تیزوپرش ترکش است
باز سحر عطر بهاران چه شد
دربر گل نغمه ی یاران چه شد
بال زندان همراه اندیشه ها
رفتم ورفتم به دل بیشه ها
پر زدم از بیشه به صحرا ودشت
با تو چه بگویم که چه بر من گذشت
ای دوست اگر گل بودم زیبا ترین دسته های گل را تقدیمت می کردم
اگر اشک بودم آنقدر می چکیدم تا عقده های درونم را خالی کنم
اگر بارن بودم آنقدر می باریدم تا سیراب گردم وغبار غم را از چهره ی مهربانت بزدایم
اگر شمع بودم آنقدر می سوختم تا در روشنایی من آسوده خاطر باشی
ولی افسوس ای دوست ,نه گلی هستم نه اشک نه باران ونه شمع!
بوی گندم مال من.........هرچی که دارم مال تو
در خنده ی تو بهار شادی پیداست
در باغ دلت گل محبت زیباست
ای عشقم دل من مهر تورا می طلبد
مهر تو برای دل من یک دنیاست
.jpg)
عشق تو در زندگیم گوهر یکتای من است
به چه می اندیشم؟
دلم وای از آن لحظه ی سرد?که بماند پر درد
به دل پاک تر از دریایت ?به خدایی که بود راهبرت?به عین مرغ دل سوخته ام که مرا راندی ز درت
به کلامت که بود پر معنا?ونگاهت که بود پر اسرار?به صدای گرمت? به رخ پر شرمت?به چه ماند که کنم قلبت را که پر از پاکی ولطف است وصفا ودل غم زده ام که بود از توجدا
ای دوست گفته بودی گل سرخ می خواهی به رنگ گونه هایت,
تمام باغ ها را گشتم ولی نیافتم.
گل چهره ی من فراوان به رنگ زرد است دسته ای ازآنرا چیدم
وبا خون دل آمیختم
حال ای نازنین دل و ای آرام جان این همان گل سرخی است
که تو خواستی!
نخستین نگاهی که مارا به هم دوخت
نخستین سلامی که درجان من وتو شعله افروخت
نخستین کلامی که دلهای مارا به بوی خوش آشنایی سپرد و
به مهمانی عشق برد ومارا چون مرغ شیدا درآن باغ رها کرد
که در یک آشیانه بنشینیم....
چو ماه از کام ظلمت ها دمیدی
جهان عشق در من آفریدی
دریغا با غروب نابهنگام
مرا در دام ظلمت ها کشیدی
دلا دیدی درین مرگ آشیانه.................چه باماکرد بیدادزمانه
اون دست گرم ومهربون با دست من قهر دیگه
چشمای غمگینش با من قصه ی شادی نمی گه
هم خونه ی من با دلم خیال سازش نداره
دستای مردونش دیگه میل نوازش نداره
وقتی به یاد اون روزا بوسه به موهاش می زنم
سرش به کار خودشه انگار نه انگار که منم
شب تا می خوام حرف بزنم اون خودشو به خواب زده اون مثل روزگار شده
یک روز خوبه یک روز بده....
زندگی عشق است،عشق افسانه نیست.
آنکه عشق را آفرید دیوانه نیست
عشق این نیست که کنارش باشیم
عشق این است که به یادش باشیم
.jpg)
ایستاده بودم منتظر به امید دستی که پنجره ام را به روی روشنایی باز کند وتو آن را گشودی
باسخاوت خورشید ورحمت باران.
دانه ام را ازکویر نادانی برون آوردی ودر دشت علم رویاندی.من با دست های تو بارور شدم
ورشد کردم تو مرا به انتهای دشت بردی در آنجا اقاقی هایی دیدم که نور می پاشیدند
واز دیار شب گذر می کردند.
تو یک اقاقی به دستم دادی و راهم را روشن نمودی اینک ما ایستاده ایم من وتو?تاکه باز
کنیم پنجره ی بسته رابر روی طالبان نور.
روبرویمان دریچه ایست که به دست روشنایی گشوده می شود.
ازلاله های قلبم شکوفه ای چیدم که روی گلبرگی از آن نوشته شده بود
دوستت دارم!
دیده بودم یاررا در خانه است
عشق را در هق هق مستانه است
رفتی وتن پوش زیبای تورا
بوسه باران می کند دیوانه ات
چون ستاره می شدم چشم انتظار
تا سحر در آسمان خانه ات
می نشاندم در دو چشم ماه مرا
تا ببینم خلوت جانانه ات
((دانی که دلم ازخدا چه می خواهد............بی پرده بگویم که تورا
سلام قراره 29 خرداد وبم رو آپ کنم اگه می بینید این چند روزه وبم و آپ
نکردم چون درس داشتم ولی بهتون توصیه می کنم که 29خرداد
حتما وحتما سر بزنیدچون براتون یه چیزایی می یارم که
باورتون نمیشه پس...فعلا...
پرده بر گیر که من یار توام
عاشقم ،عاشق رخسار توام
عشوه کن ناز نما لب بگشا
جان من، عاشق گفتار توام
بر سر بستر من پا بگذار
من دل سوخته،بیمار توام
هرکه بینم که خریدار تواست
من خریدار خریدار توام
همه گویند در ره عشق رفتن خطاست
همه گویند در پی محبت رفتن فناست
گرچه می دانم خطاست گرچه می دانم فناست
چون او با من است
نمی دانم چرا
شاید وفاست
دوستی شاخ گل سرخی است که در یک لحظه غفلت
پژمرده می شود.
زندگی دو رو داردمانند سکه:
یک روی آن خود او (زندگی)
یک روی دیگرش مرگ
عاشق سوخته ام وا بگذارید مرا..........لحظه ای بادل شیدا بگذارید مرا
من درافتاده ام ازپادگران همسفر.........ببرید ازمن وتنها بگذارید مرا
سرنوشت من ودل بی سروسامانی بود.........بقضا و قدراینجاتنهابگذارید مرا
عاقلان راه سلامت به شما ارزانی.........منکه مجنونم و رسوابگذارید مرا
خسته وکوفته از شور وشر زندگیم.........یکدم آسوده زغوغا بگذارید مرا
تلخ کامم که به غمخواری من بنشینید.........شاد از آنم که به غمها بگذارید مرا
دل دیوانه ی عاشق نشود پند پذیر.........بهتر آنست به خود وابگذارید مرا
مدتی شد که درآزارم ومی دانی تو
به کمند تو گرفتار مو می دانی تو
ازغم عشق تو گرفتارمومی دانی تو
داغ عشق تو به جان دارم ومی دانی تو
اززبان توحدیثی نشنیدم هرگز مکن آن نوع که آزرده شوم ازخویت گوشه ای گیرم و باز نیایم سویت
آنقدر غرق در عشق توام گویی که اینجا نیستم
بی تو جز یک جسم بیروح وخموش من چیستم
اگر مردم توای زیبا نگارم
غم آمده!غم آمده!انگشت بر در میزند
هرضربه ی انگشت او سینه برخنجر میزند
ای بیوفا!رسم وفا ازمن نیاموختی ?چرا؟
غم با بیگانگی هرشب به ماسر میزند
زمانیکه به دنیا آمدم به من آموختن دوست بدار
اما
اکنون که دیوانه وار دوست می دارم?می گویند:
فراموش کن!!!
((باید امشب بروم ?باید امشب چمدانی را که به اندازه ی پیراهن تنهایی من جادارد بردارم
واز این شهر غریب کوچ کنم))
ای نازنین ?ای نازنین در آینه ماراببین
از شرم این صد چهره ها در آینه افتاده چین
از تند باد حادثه گفتی که جان در برده ایم
اما چه جان در بردنی دیریست که که در خود مرده ایم
عشق چیست؟
عشق یعنی سستی ودیوانگی عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تاسحر عشق یعنی سجده ها با چشم تر
عشق یعنی سر به دار آویختن عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی در جهان رسوا شدن عشق یعنی سست وبی پروا شدن
عشق یعنی انتظاروانتظار عشق یعنی هرچه بینی اشکبار
عشق یعنی دیده بر در دوختن عشق یعنی در مزارش سوختن
_resize.jpg)
نیمرخ...
یارو نیمرخش مثه نیمرخه چنگاله
اونوقت
.
.
.
.
الله اکبررررر........
::
About
Archives
Avazak
Other
بازدید امروز: 0
بازدید دیروز: 2
کل بازدیدها: 2756