در خنده ی تو بهار شادی پیداست

در باغ دلت گل محبت زیباست

ای عشقم دل من مهر تورا می طلبد

مهر تو برای دل من یک دنیاست

به چه می اندیشم؟به نگاه تو که آن روز وداع?گشت آبی بر این خرمن سوزان

                                                                         دلم وای از آن لحظه ی سرد?که بماند پر درد

به چه می اندیشم؟به دل پاک تر از دریایت ?به خدایی که بود راهبرت?

                                                                         به عین مرغ دل سوخته ام که مرا راندی ز درت

به چه می اندیشم؟به کلامت که بود پر معنا?ونگاهت که بود پر اسرار?به صدای گرمت? به رخ پر شرمت?

به چه ماند که کنم قلبت را که پر از پاکی ولطف است وصفا ودل غم زده ام که بود از توجدا

ای دوست گفته بودی گل سرخ می خواهی به رنگ گونه هایت,

تمام باغ ها را گشتم ولی نیافتم.

گل چهره ی من فراوان به رنگ زرد است دسته ای ازآنرا چیدم

وبا خون دل آمیختم

حال ای نازنین دل و ای آرام جان این همان گل سرخی است

که تو خواستی!

نخستین نگاهی که مارا به هم دوخت

چو ماه از کام ظلمت ها دمیدی

جهان عشق در من آفریدی

دریغا با غروب نابهنگام

مرا در دام ظلمت ها کشیدی